Günümüz dondurmalarını üç iki gruba ayırabiliriz. Bizlerin sevdiği çabuk erimeyen ve doğal Türk tipi dondurma, genelde İtalyanların yaptığı Gelatto tarzı yada diğer adıyla Roma dondurması ve Fast-food zincirleri tarafından üretilen dondurmadan ziyade şekerli krema tarzı endüstriyel soğuk tatlı (dondurma demeye dilim varmadı).
Maraş Dondurması’ndan bahsedeceğiz bu yazıda. Maraşlı Osman Ağa Osmanlı Saraylarına ve asil konaklarına yabani orkide (Salep) satardı. Bir gün satış bittikten sonra artan salebi şeker ve süt karışımı olarak kara gömer. Ertesi gün baktığında karla karışan salebin kıvamındaki değişiklik dikkatini çeker. Süt, Şeker ve sahleb karışımının yoğunluk kazandığını ve sakız gibi uzadığını görür. Önce kendisi tadar ve farklı bir lezzet olduğunun farkına vardığında çevresine de dağıtır. Osman Ağa tesadüfen keşfettiği bu tatlıya "Salepli Karsambaç" ismini takar. Üç kuşak sonra "Maraş dondurması" ünvanına kavuşur.
Yapımı: Ahir dağının eteklerinden kekik, keven,sümbül ve çiğdem gibi çiçeklerle beslenen keçilerin sütü önce bir uzman tarafından kontrol edilir. 90 °C sıcaklığa ısıtılan sütler, mikro organizmalardan arındırılır. Daha sonra bu süte yine Ahir dağından toplanan yabani bir orkide(salep) ve şeker katılır. İyice yoğurulan bu karışım, 6-8 saat dinlendikten sonra -6 °C dereceye soğutulduktan sonra esaslı bir şekilde dövülerek tüketime sunulur. İyi dövülmüş Maraş dondurmasın tipik özelliği içerdiği sahlep sayesinde esneyerek uzayabilmesi, çabuk erimemesi ve erirken suya dönüşüp de dokusunu kaybetmemesidir.
Oyunsuz Olmaz
Çocukken hepimiz illaki o dondurmacının oyununa gelmişizdir. Külahı verir topu alır, topu verir külahı kaçırır, bizi çubuğunda oynatır. Arada bir üstündeki ahşap çıngaraklarına sertçe vurarak heyecan yaratır. Dondurma yemeyi sıradan, mekanik bir alışverişten hoş bir beşeri münasebete dönüştürür. Üstelik kimse dondurmacıya kızmaz, herkes kandırılmaktan ayrı bir zevk alır.
Comments